Tussen CVS en marathon

Hoe complex de behandeling van vermoeidheid is of kan zijn, bewijst het volgende verhaal van Marc, bedrijfsleider en, net als mij, een prille vijftiger. Marc kreeg 15 maanden geleden de diagnose chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS), nadat hij diverse hulpverleners had geraadpleegd. Marc kwam binnen met een reeks klachten: vermoeidheid, bij de minste inspanning uitgeput, slecht slapen, overmatig zweten vooral s ’nachts, spierpijn, maag en darmklachten, weinig concentratie en depressief. Kortom hij voelde zich een wrak en nauwelijks in staat zijn werk te verrichten.

Hij vertelde me dat zijn problemen begonnen na een langdurige en intensieve behandeling met antibiotica voor de ziekte van Lyme. Door de antibiotica was hij voortdurend moe en kreeg hij spierklachten. Hij begon zelf probiotica te nemen voor zijn darmen en ibuprofen voor de spierpijn. Omdat hij depressief was schreef zijn huisarts paroxetine voor. Nadat hij ook maagklachten kreeg werd er ook nog een maagzuurremmer aan toegevoegd. Zijn arts raadde een colonscopie aan maar de resultaten daarvan waren normaal. Marc vertelde dat hij veel suiker, liters koffie, veel rood vlees en alle dagen alcohol gebruikt. Precies het soort voeding, dat slecht is voor de darmen. Ook nam hij weinig tijd om zijn voeding fatsoenlijk naar binnen te werken. Ik legde Marc uit dat dit wel eens de oorzaak kon zijn van een “lekkende darm” en dat hierdoor al een deel van zijn vermoeidheid te verklaren was. Tijdens een onderzoek stelde ik vast dat er tekorten waren aan magnesium, zink, jodium, vitamine B12 en D en foliumzuur. De lever en de bijnieren waren overbelast.

Ik stelde Marc voor om te beginnen met een glutenvrij dieet en vroeg hem zes maanden melkproducten, suikers, koffie, alcohol, tomaten en rood vlees te vermijden om zijn darmen rust te geven. Ik drong aan om tijd te nemen voor elke maaltijd. Dertig maal kauwen bij een hap. Ik gaf hem extra vitaminen en mineralen, glutamine voor de darmwand, enzymen voor een optimale vertering, alles om het darmevenwicht te herstellen.

Een maand later al voelt Marc zich beter, zijn spierpijnen zijn verdwenen, hij heeft minder last van zijn darmen en hij slaapt beter. Drie maanden later pakt hij zijn werk weer op, zijn gewicht is beter geworden en hij besluit om te gaan joggen. Hij heeft zelf gemerkt dat elke keer als hij gluten eet, zijn darmklachten terugkeren. Ik raad hem aan levenslang glutenvrij te blijven eten. Na een jaar voelt Marc zich optimaal, hij is matig met alcohol en koffie en neemt trouw een aantal supplementen. Zijn loopprestaties vorderen erg goed en hij is van plan volgend jaar de marathon van New York te gaan lopen. Het kan verkeren.