Bob de Bouwer zie ik vaak voorbij komen op televisie en
op het shirt van peuters, maar in de supermarkt had ik ‘m toch niet verwacht.
Hij staart me aan vanaf de vleesafdeling. Ernaast zie ik Dora, voor de meisjes.
Als je op al die lachende gezichtjes let wordt, helaas, mijn rondje supermarkt
er niet leuker op. Chocoladekoekjes met aapjes, kaasplakken met berenhoofden
erop, blauwe chocopasta en als absoluut dieptepunt ontdek ik het knijpfruit.
Het wordt behoorlijk eng.
Een cellofaan zakje met fruitmoes voorzien van een
kleurig dopje. Er zit zo’n 20% banaan in. Dan mag het ook nog “banaan” heten en
zijn de tekeningen van banaan op de verpakking ook nog wettelijk toegestaan.
Volgens de verpakking is er 0% suiker toegevoegd. Het is net fruit. Maar waarom
dan geen echte banaan. Kinderen slurpen liever dan dat ze kauwen. Draaien
liever een dopje los dan dat ze een banaan met een vlekje pellen.
Blue band goede start. Zelfs brood is er voor de kinderen.
Dit brood is lekker van wit meel. De gezonde stoffen uit volkorenbrood zijn
verdwenen. Becel heeft er weer vitaminen en mineralen aan toegevoegd. Handig
bewerkt dus, maar wat is er mis met volkoren? Kinderen lusten geen granen en
houden niet van korrels en pitjes. Liever eten ze zacht en slap wit brood.
Expliciet reclame maken gericht op jonge kinderen is
niet toegestaan, heb ik ooit geleerd. Maar kinderfiguurtjes op potten zijn niet
verboden en de voedingsindustrie heeft door dat dit een grote aantrekkingskracht
heeft op onze kinderen. Kinderen wordt geleerd dat eten alleen leuk is als het
er ook leuk uitziet aan de buitenkant. Door al dat speelgoedeten dat in de
schappen van de supermarkt ligt, geven we kinderen volgens mij een verkeerde
boodschap mee. Eten is blijkbaar niet leuk en lekker van zichzelf en moet
verfraaid worden met gezichtjes, rare kleuren of gepureerd uit een knijpflacon
komen.
Ouders moeten kinderen weer leren dat een banaan in een
schil zit en volkorenbrood heerlijk voedzame korrels bevat. Snoep is om te
snoepen en dit hoeft niet op getuned te worden vitamines. Die zitten gewoon in
groente, fruit en granen. Niet alles wat we eten hoeft toch lekker, makkelijk
en leuk te zijn? Gewoon een stuk fruit en een blokje kaas zonder ogen erop.
Met
proeven, ruiken en betasten leer je kinderen weer de essentie van echt eten. En
dat speelgoedeten mag wat mij betreft op de borden van de creatieve bedenkers
van dit fenomeen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten