Democratie of niet?

Via een bevriende masseur heb ik een patiënt doorverwezen gekregen. Het is een sportieve man van bijna tachtig, die sinds enkele maanden klachten heeft in zijn heup en liesgebied bij bepaalde oefeningen op de sportschool. Het blijkt hier te gaan om zogenaamde triggerpoints, uitstralende pijnpunten in de spier, die diep verscholen liggen onder de rand van zijn bekken. Ik weet dat dit een staaltje, zoals ik het noem, diepspierduiken vergt. Een techniek die niet altijd gemakkelijk is. Al snel gaat het beter en komen er toch nog andere verborgen klachten aan het licht. Een oude achillespees, een gevoelige peesplaat. Omdat de liesblessure snel onder controle is, besluiten we om ook deze wat minder beperkende klachten aan te pakken.

Het is een aimabele man en we hebben beiden een relatie met België. Hij omdat hij er gewoond heeft en ik omdat een deel van mijn familie er vandaan komt. Prachtige Vlaamse boeken en schrijvers vormen het decor van onze behandeling. Ook mijn passie over voeding en de oude tijd komt aan bod.

“Ach weet u, ik stam uit de tijd dat een biefstukje op je bord nog de luxe van de hogere klasse was”, betoogt hij. “Tegenwoordig kan iedereen maar eten wat hij wil. Met geluk kreeg je in mijn tijd in het weekend een glaasje fris en door de week moest je het met water of thee doen.” Bij ons thuis was er gelukkig nog wel eens wat lekkers te eten”, gaat hij door. “Nu is er op allerlei fronten, ook in de voeding, meer democratie. Iedereen kan genieten van lekker eten. Dat is toch veel beter.”

Ik vertel hem dat ik mijn twijfels heb over deze voedingsdemocratie. Vroeger haalde je een gezond kropje sla uit de tuin en slachtte mijn vader zijn eigen dieren. Tegenwoordig komt de voeding verpakt uit de supermarkt vol met E nummers en is het vlees kunstmatig rood gemaakt. Veel producten zitten nodeloos vol met toegevoegde suikers en hoewel er tegenwoordig een etikettenwet is weten fabrikanten dit ingenieus te omzeilen door een web van prachtige vaktermen.

Misschien is het dan toch een schijndemocratie en zijn we nog steeds in de greep van de machtige zuivel, frisdrank en voedingsindustrie. Deze bolwerken lobbyen bij de overheid en bewaken en creëren nog steeds mede de schijf van vijf. Hun invloed gaat lang niet altijd om onze gezondheid.