donderdag 12 juni 2014

Gezondheidszorg, het moet anders


Deze week werd in de Stentor melding gemaakt van mogelijke fraude in ziekenhuizen. De afgelopen maanden zijn bij de NZA tweehonderd meldingen van particulieren binnengekomen van foutieve en te hoge rekeningen die ziekenhuizen hebben gestuurd voor operaties en behandelingen. De Nederlandse Zorgautoriteit (NZA) roept zorgverzekeraars op de rekeningen die ziekenhuizen toesturen beter te controleren op juistheid. Maar hebben deze zorgverzekeraars daar belang bij? Enkele verhalen van deze week in mijn praktijk suggereren het tegendeel. Patiënten worden voor de juistheid van declaraties door deze zorgverzekeraars terugverwezen naar ziekenhuizen. Daar geeft men niet thuis. De zorgverzekeraars zijn niet bereid zelf onderzoek te verrichten naar deze fraude, simpelweg omdat ze deze kosten betalen met de portemonnee van de overheid. Slechts wanneer het uit hun eigen geldbuidel komt (alternatieve zorgkosten) komen ze in beweging met zogenaamde spookteams om therapeuten te controleren. Ik twijfel al lang of de ziekenhuizen en de farmacie wel belang hebben bij een gezonde bevolking. Gezonde mensen hebben immers geen medicijnen nodig en vertoeven niet in ziekenhuizen. Volgens de economische wetten hebben deze partijen daar dus geen gewin aan. Ik geloof, na gesprekken met ex farmaceuten, dat medicijnen niet worden ontwikkeld om de oorzaak van ziektes te bestrijden, maar alleen de symptomen ervan aan te pakken. Gezonde mensen stoppen immers met hun medicatie. Natuurgeneeskundige middelen zijn juist wel gericht om deze oorzaak aan te pakken. Door de huidige wetgeving zijn deze middelen echter in de ban gedaan.

In het oude China hadden ze 3500 jaar geleden al de oplossing. Volgens de overleveringen was er een keizer in China die zich mateloos ergerde aan de toenmalige artsen die zich, ten koste van de bevolking, omringden met grote weelde en rijkdom. Ze rekenden grote bedragen voor de behandeling van zieke mensen. Ze waren kundig in acupunctuur en kruiden en creëerden een afhankelijkheid van de patiënten door hun recepten geheim te houden. Omdat zij hun geneeskunsten zoveel mogelijk geheim hielden en forse bedragen vroegen voor hun behandeling, stierven er veel mensen. De keizer was het inhalige gedrag van de artsen zat en besloot in te grijpen. Hij vaardigde een wet uit die inhield dat elke arts een aantal inwoners kreeg toegewezen waarover deze de verantwoording kreeg voor wat betreft hun gezondheid. Al deze mensen moesten, zolang zij gezond waren, aan de arts een maandelijks bedrag betalen, waarvan de hoogte door de keizer was vastgesteld. Op het moment dat iemand ziek werd moest de betaling ogenblikkelijk worden gestaakt en had de arts de plicht om de persoon weer beter te maken. Pas dan werden de maandelijkse betalingen weer hervat. Dit briljante idee zorgde ervoor dat de gezondheidszorg het beste floreerde als er geen patiënten waren.
Wat een idee, minister Schippers als onze keizer, die de basis van onze gezondheidszorg weer ging herstellen. Wie geeft haar het licht?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten