Deze week werd in de Stentor melding gemaakt van
mogelijke fraude in ziekenhuizen. De afgelopen maanden zijn bij de NZA
tweehonderd meldingen van particulieren binnengekomen van foutieve en te hoge
rekeningen die ziekenhuizen hebben gestuurd voor operaties en behandelingen. De
Nederlandse Zorgautoriteit (NZA) roept zorgverzekeraars op de rekeningen die
ziekenhuizen toesturen beter te controleren op juistheid. Maar hebben deze
zorgverzekeraars daar belang bij? Enkele verhalen van deze week in mijn
praktijk suggereren het tegendeel. Patiënten worden voor de juistheid van
declaraties door deze zorgverzekeraars terugverwezen naar ziekenhuizen. Daar
geeft men niet thuis. De zorgverzekeraars zijn niet bereid zelf onderzoek te
verrichten naar deze fraude, simpelweg omdat ze deze kosten betalen met de portemonnee
van de overheid. Slechts wanneer het uit hun eigen geldbuidel komt
(alternatieve zorgkosten) komen ze in beweging met zogenaamde spookteams om therapeuten
te controleren. Ik twijfel al lang of de ziekenhuizen en de farmacie wel belang
hebben bij een gezonde bevolking. Gezonde mensen hebben immers geen medicijnen
nodig en vertoeven niet in ziekenhuizen. Volgens de economische wetten hebben
deze partijen daar dus geen gewin aan. Ik geloof, na gesprekken met ex
farmaceuten, dat medicijnen niet worden ontwikkeld om de oorzaak van ziektes te
bestrijden, maar alleen de symptomen ervan aan te pakken. Gezonde mensen stoppen
immers met hun medicatie. Natuurgeneeskundige middelen zijn juist wel gericht
om deze oorzaak aan te pakken. Door de huidige wetgeving zijn deze middelen
echter in de ban gedaan.
In het oude China hadden ze 3500 jaar geleden al de
oplossing. Volgens de overleveringen was er een keizer in China die zich
mateloos ergerde aan de toenmalige artsen die zich, ten koste van de bevolking,
omringden met grote weelde en rijkdom. Ze rekenden grote bedragen voor de
behandeling van zieke mensen. Ze waren kundig in acupunctuur en kruiden en creëerden
een afhankelijkheid van de patiënten door hun recepten geheim te houden. Omdat
zij hun geneeskunsten zoveel mogelijk geheim hielden en forse bedragen vroegen
voor hun behandeling, stierven er veel mensen. De keizer was het inhalige
gedrag van de artsen zat en besloot in te grijpen. Hij vaardigde een wet uit
die inhield dat elke arts een aantal inwoners kreeg toegewezen waarover deze de
verantwoording kreeg voor wat betreft hun gezondheid. Al deze mensen moesten,
zolang zij gezond waren, aan de arts een maandelijks bedrag betalen, waarvan de
hoogte door de keizer was vastgesteld. Op het moment dat iemand ziek werd moest
de betaling ogenblikkelijk worden gestaakt en had de arts de plicht om de
persoon weer beter te maken. Pas dan werden de maandelijkse betalingen weer
hervat. Dit briljante idee zorgde ervoor dat de gezondheidszorg het beste
floreerde als er geen patiënten waren.
Wat een
idee, minister Schippers als onze keizer, die de basis van onze gezondheidszorg
weer ging herstellen. Wie geeft haar het licht?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten