Triggerpoints, de prijs van onwetendheid

De titel van mijn afstudeertraject aan de Hogeschool in Deventer. Deze thesis ging destijds over triggerpoints. Kleine knoopjes in spieren ter grootte van een erwt, soms voelbaar, maar vaak de oorzaak van heel veel symptomen. Uitstralende pijn, duizeligheid, misselijkheid, pijn op onbegrepen plaatsen en vaak niet herkend door de huidige medische wereld. Toch is er de laatste jaren veel ten goede veranderd. Veel fysiotherapeuten zijn zich gaan specialiseren in dit fenomeen. De symptomen die door triggerpoints veroorzaakt worden komen voor in voorspelbare patronen. Acupuncturisten herkennen de specifieke klachten en uitstralingsgebieden. Er is zelfs een handboek triggerpointtherapie verkrijgbaar voor de consument.

In de lessen van de Kroatisch-Amerikaanse arts Dr. Tolic kwam ik hiermee voor het eerst in aanraking, gedreven vertelde hij over deze spierknopen en pijnpatronen. Met een eigen gevoel voor humor had hij onze opleidingscoördinator binnen enkele minuten vol gestreept met zwarte viltstift om de patronen in kaart te brengen. Samen met een mede-studente maakte ik destijds een spierklachten handleiding voor patiënten.

Nu de koude langzaam weer komt opzetten, wordt het weer druk in de praktijk. Veel mensen met onverklaarbare pijnen en spierklachten melden zich. Zo ook een tante, die al naar een fysio- en manueel therapeut was geweest. Ze is, net als mijn schoonmoeder, erg druk van aard. Ooit bracht ik haar aan het hardlopen. Inmiddels ruim in de zestig, is ze nog steeds fanatiek met hardlopen, tennis, wandelen. Ze heeft al enkele maanden last van haar zitknobbel en de pijn trekt tot diep in haar hamstrings. Ze heeft alle activiteiten inmiddels gestaakt. “Of ze volgende week al weer kan tennissen”, is haar eerste voorspelbare vraag. Ze wordt helemaal gek van het niets doen.

Verrassend voor haar, laat ik de zitknobbel voor wat het is maar onderzoek de hamstring, de zone naast haar schouderblad en de rand van haar heup. Al snel merk ik dat het probleem verklaarbaar is en begin ik aan een behandeling met repeterende druk op de spierknoopjes. “Hennig aon”, roept ze als ze de pijnprikkels gewaarword. Ik kan inderdaad soms wat hardhandig zijn en wil, net als haar, resultaat. Na een paar behandelingen lijkt het de goede kant op te gaan. ”Kan ik al weer tennissen”, vraagt ze hoopvol. “Misschien eerst maar eens beginnen met wandelen en letten op het pijnniveau”, geef ik haar mee. Ze krijgt een aantal stretches mee als oefening en tevens een tennisbal. “Wat noe dan”, vraagt ze. “Ik mocht toch niet tennissen?”. Ik vertel haar dat ze met deze tennisbal de repeterende druk op de knoopjes zelf kan toepassen. Prachtig dat zo’n simpele techniek zoveel kan verbeteren aan chronische klachten. Steeds meer therapeuten zien gelukkig dat deze methode echt resultaat oplevert.