Petje Pitamientje cultuur

Heerlijk om weer eens een aantal dagen op cursus te gaan. Het is altijd lekker om de sleur te doorbreken. Zeker als je dan ook nog eens het genot hebt om naar een voedingscongres te gaan. Bevlogen collega’s die open staan voor nieuwe voedingswegen. De verhalen gaan heen en weer, van rawfood tot het paleodieet. Jammer dat de restaurateur daar niet aan mee doet. Op de menukaart van de middag staan broodjes gezond, broodjes kroket, een beetje salade of een uitsmijter, geserveerd met brood. Allemaal met brood.

Brood, dat eten we ontzettend veel in Nederland. Veel mensen presteren het om wel veertien keer per week brood als maaltijd te nuttigen. Veertien keer eten ze dan in principe hetzelfde. Volgens de richtlijnen van het Voedingscentrum is dat nog steeds goed. Op een dergelijk moment vraag ik mij af waar de aanbeveling over gevarieerd eten nou ineens naar toe is. Misschien vinden ze het daar gevarieerd genoeg als je er de ene keer pindakaas en de andere keer leverworst op smeert.

Ik vrees dat we de broodcultuur er in Nederland niet zo snel uit zullen hebben. In de reclame blijft het ook de norm en genieten we van Pietertje pindakaas. Als er in Nederland een lunch op het programma staat is het negen tegen een dat we broodjes serveren.

Ook het drankenaanbod is al niet veel beter: buiten water is er dan vaak melk, karnemelk of jus d’orange. Eigenlijk precies datgene wat past bij onze petje pitamientje cultuur. Hoe anders kan dit zijn bij onze zuiderburen, waar ik tijdens een congres aangenaam verrast was door een lunch met bier of wijn of een supergreen smoothie. Een lunch van vis met noten en geitenkaas of preisoep met gehaktballetjes. Geen brood dit keer.

Het kleutergehalte van onze lunch werd perfect in beeld gebracht tijdens een seminar in Eindhoven met een paar Belgische natuurgeneeskundigen. De Belgen hadden geen trek in melk of karnemelk en bestelden een tasje koffie bij hun lunch. De dame van de catering wierp een blik op de Belgen en sprak de gedenkwaardige woorden “Nee, niks ervan, eerst je melk opdrinken”. We blijven in Nederland hangen in onze petje pitamientje cultuur.