Gezondheidszorg, het moet anders

Deze week werd in de Stentor melding gemaakt van mogelijke fraude in ziekenhuizen. De afgelopen maanden zijn bij de NZA tweehonderd meldingen van particulieren binnengekomen van foutieve en te hoge rekeningen die ziekenhuizen hebben gestuurd voor operaties en behandelingen. De Nederlandse Zorgautoriteit (NZA) roept zorgverzekeraars op de rekeningen die ziekenhuizen toesturen beter te controleren op juistheid. Maar hebben deze zorgverzekeraars daar belang bij? Enkele verhalen van deze week in mijn praktijk suggereren het tegendeel. Patiënten worden voor de juistheid van declaraties door deze zorgverzekeraars terugverwezen naar ziekenhuizen. Daar geeft men niet thuis. De zorgverzekeraars zijn niet bereid zelf onderzoek te verrichten naar deze fraude, simpelweg omdat ze deze kosten betalen met de portemonnee van de overheid. Slechts wanneer het uit hun eigen geldbuidel komt (alternatieve zorgkosten) komen ze in beweging met zogenaamde spookteams om therapeuten te controleren. Ik twijfel al lang of de ziekenhuizen en de farmacie wel belang hebben bij een gezonde bevolking. Gezonde mensen hebben immers geen medicijnen nodig en vertoeven niet in ziekenhuizen. Volgens de economische wetten hebben deze partijen daar dus geen gewin aan. Ik geloof, na gesprekken met ex farmaceuten, dat medicijnen niet worden ontwikkeld om de oorzaak van ziektes te bestrijden, maar alleen de symptomen ervan aan te pakken. Gezonde mensen stoppen immers met hun medicatie. Natuurgeneeskundige middelen zijn juist wel gericht om deze oorzaak aan te pakken. Door de huidige wetgeving zijn deze middelen echter in de ban gedaan.

In het oude China hadden ze 3500 jaar geleden al de oplossing. Volgens de overleveringen was er een keizer in China die zich mateloos ergerde aan de toenmalige artsen die zich, ten koste van de bevolking, omringden met grote weelde en rijkdom. Ze rekenden grote bedragen voor de behandeling van zieke mensen. Ze waren kundig in acupunctuur en kruiden en creëerden een afhankelijkheid van de patiënten door hun recepten geheim te houden. Omdat zij hun geneeskunsten zoveel mogelijk geheim hielden en forse bedragen vroegen voor hun behandeling, stierven er veel mensen. De keizer was het inhalige gedrag van de artsen zat en besloot in te grijpen. Hij vaardigde een wet uit die inhield dat elke arts een aantal inwoners kreeg toegewezen waarover deze de verantwoording kreeg voor wat betreft hun gezondheid. Al deze mensen moesten, zolang zij gezond waren, aan de arts een maandelijks bedrag betalen, waarvan de hoogte door de keizer was vastgesteld. Op het moment dat iemand ziek werd moest de betaling ogenblikkelijk worden gestaakt en had de arts de plicht om de persoon weer beter te maken. Pas dan werden de maandelijkse betalingen weer hervat. Dit briljante idee zorgde ervoor dat de gezondheidszorg het beste floreerde als er geen patiënten waren.

Wat een idee, minister Schippers als onze keizer, die de basis van onze gezondheidszorg weer ging herstellen. Wie geeft haar het licht?

Petje Pitamientje cultuur

Heerlijk om weer eens een aantal dagen op cursus te gaan. Het is altijd lekker om de sleur te doorbreken. Zeker als je dan ook nog eens het genot hebt om naar een voedingscongres te gaan. Bevlogen collega’s die open staan voor nieuwe voedingswegen. De verhalen gaan heen en weer, van rawfood tot het paleodieet. Jammer dat de restaurateur daar niet aan mee doet. Op de menukaart van de middag staan broodjes gezond, broodjes kroket, een beetje salade of een uitsmijter, geserveerd met brood. Allemaal met brood.

Brood, dat eten we ontzettend veel in Nederland. Veel mensen presteren het om wel veertien keer per week brood als maaltijd te nuttigen. Veertien keer eten ze dan in principe hetzelfde. Volgens de richtlijnen van het Voedingscentrum is dat nog steeds goed. Op een dergelijk moment vraag ik mij af waar de aanbeveling over gevarieerd eten nou ineens naar toe is. Misschien vinden ze het daar gevarieerd genoeg als je er de ene keer pindakaas en de andere keer leverworst op smeert.

Ik vrees dat we de broodcultuur er in Nederland niet zo snel uit zullen hebben. In de reclame blijft het ook de norm en genieten we van Pietertje pindakaas. Als er in Nederland een lunch op het programma staat is het negen tegen een dat we broodjes serveren.

Ook het drankenaanbod is al niet veel beter: buiten water is er dan vaak melk, karnemelk of jus d’orange. Eigenlijk precies datgene wat past bij onze petje pitamientje cultuur. Hoe anders kan dit zijn bij onze zuiderburen, waar ik tijdens een congres aangenaam verrast was door een lunch met bier of wijn of een supergreen smoothie. Een lunch van vis met noten en geitenkaas of preisoep met gehaktballetjes. Geen brood dit keer.

Het kleutergehalte van onze lunch werd perfect in beeld gebracht tijdens een seminar in Eindhoven met een paar Belgische natuurgeneeskundigen. De Belgen hadden geen trek in melk of karnemelk en bestelden een tasje koffie bij hun lunch. De dame van de catering wierp een blik op de Belgen en sprak de gedenkwaardige woorden “Nee, niks ervan, eerst je melk opdrinken”. We blijven in Nederland hangen in onze petje pitamientje cultuur.

Straling, het draait om informatie 1

Mobiele telefoons, laptops, elektrische apparaten, iedereen gebruikt ze en stelt zich daarmee bloot aan de straling die deze apparaten en zendmasten afgeven. De mobiele telefoon is een van de belangrijkste elementen geworden in ons leven. Dag en nacht zijn we ermee bezig. Er verschijnen verontrustende berichten dat GSM, Wifi, vooral bij kinderen mogelijk kankerverwekkend zou zijn.

Pas geleden ontmoette ik een oud studiegenoot, die al jaren bezig is met de negatieve effecten van straling. Natuurlijk was mijn eerste houding sceptisch. “Als je mij niet gelooft, geloof je dan een onafhankelijk programma als Zembla”, was zijn reactie. Ik besloot de reportage te volgen, mijn antennes uit te zetten. Het signaal was zo heftig, dat ik besloot er een paar artikelen aan te wijden. Zijn we ons bewust van de gevaren van elektromagnetische straling? Er is kennelijk een hoop zinnigs te vertellen over de effecten van straling en elektrosmog. Iedereen weet dat het er is, maar de effecten ervan zijn veel minder bekent.

Prof. Haas van de TU Delft beweert dat de straling van mobiele telefoons in je huiskamer vergelijkbaar is met de straling van zendmasten in de buurt. Terwijl de “erkende” straling van magnetrons afgeschermd wordt, houden we vergelijkbare straling van mobieltjes gewoon tegen ons oor, dit terwijl de fabrikant in kleine letters waarschuwt om een afstand van anderhalve centimeter in acht te nemen. Een elektromagnetisch veld voel je niet en proef je niet. Het maakt je dus ook niet snel bewust van gevaar. Toch weten instanties al heel lang dat de maximale gezondheidsnormen regelmatig worden overschreden.

Vorige week zat ik in de trein van Zwolle naar Raalte tussen een twintigtal scholieren, die op een enkele uitzondering na, allemaal met hun mobiel bezig waren. In een metalen ruimte (trein, auto) kun je dan al snel met meerdere telefoons een zeer hoog stralingsniveau ontwikkelen. Waarom waarschuwt de overheid niet, terwijl dit in landen als Frankrijk, België en andere Europese landen al lang gebeurt. De Gezondheidsraad, het adviesorgaan van de overheid, bagatelliseert de vele onderzoeken. “Misschien maak je mensen wel onnodig bang”, is hun reactie. Wat zijn dan de klachten die ontstaan: vermoeidheid, concentratieproblemen, last van korte termijn geheugen, duizeligheid, tinnitus, het EMV syndroom.

Amerikaanse en Zweedse oncologen beweren dat het risico op hersentumoren verdubbeld. Cellen krijgen niet meer de goede informatie en ontsporen. Terwijl in verschillende landen maatregelen worden genomen, negeert onze overheid de talrijke waarschuwingen. Ze beroepen zich op verder onderzoek. De exacte gevolgen zullen pas over een aantal jaren duidelijk worden. Net als bij asbest, roken en Q koorts wacht de overheid rustig met haar informatie totdat het wederom voor een aantal mensen te laat is. Op maandag 17 juni om 19.30 uur zal Hayo Bol In taveerne Tivoli een lezing houden over de effecten van straling.

Straling, het nieuwe asbest?

Straling zou wel eens het nieuwe asbest kunnen zijn. De gevolgen worden pas jaren later duidelijk. Maar waar je asbest makkelijk kunt verwijderen, kun je niet meer om straling heen. “Al één op de drie mensen zijn straling belast, ook al hebben de meesten dat nog niet in de gaten”, aldus natuurgeneeskundig therapeut Hayo Bol, die zich al jaren bezig houdt met het fenomeen straling. De Wereldgezondheidsorganisatie stelde in mei 2011 dat mobiel bellen mogelijk kankerverwekkend is. Straling verstoort de cel communicatie en is ondermijnend voor je hele immuunsysteem. Ondanks voldoende mineralen en vitaminen, kan het de cel niet meer in. Er ontstaan relatieve tekorten. Dit uit zich in vage klachten zoals vermoeidheid, slecht slapen, hoofdpijn e.a. Klachten manifesteren zich op de zwakke plek van de mens. Je ziet dat mensen met klachten gerelateerd aan straling vaak vastlopen in de reguliere gezondheidszorg. Er is nog geen NHG protocol voor straling. Electrosmog kon nog wel eens de belangrijkste therapieblokkade zijn waar we tegenaan lopen.

Ook kinderen ondervinden veel hinder van straling. Op Franse scholen wordt hier veel aandacht aan besteed. Franse kinderen onder de veertien mogen geen mobieltjes meenemen naar school. Steeds meer scholen gaan in Nederland juist over op digitale schoolborden en draadloze netwerken. Natuurlijk kun je zelf al iets doen door in ieder geval op de slaapkamer zo min mogelijk elektrische apparaten te plaatsen. Een mobieltje onder je kussen moet ik je toch met klem afraden.

Gelukkig is er ook positief nieuws. Bioanalyticus Jim Wagenaar ontdekte een manier om een elektromagnetisch veld te transformeren naar een biologisch veld van lichaamsvriendelijke frequenties. Hij liet deze techniek zorgvuldig onderzoeken oa. door Prof. Ing. Robert Mayr, een van de pioniers op het gebied van meettechnieken voor straling. Deze Mayr werkt hard aan een officieel wetenschappelijk rapport. Ook Rene Jochems, onderzoeker in de land- en tuinbouw bekeek de ontdekking, hij deed onderzoek naar de effecten van straling op Buxus en Prunus. De geboorte van Floww international werd hiermee een feit. Onderzoeksbureau Soffos keek oa. naar de effectiviteit van Floww op hoofdpijn, slaapproblemen, vermoeidheid en concludeerde dat dit tot significante verbeteringen leidde. Volgens Drs. Walt van Praag, lid van de artsen vakgroep voor biofysische geneeskunde reageren mensen bijzonder goed op deze nieuwe techniek.

Oud studiegenoot Hayo Bol werkt al jaren met de Floww technieken en komt maandag 17 juni speciaal naar Raalte om te vertellen over zijn kennis en ervaringen. Meten is weten. Hij zal oa. vertellen over de speekseltest, welke een stralingsbelasting kan vaststellen.

De avond begint om 19.30 uur in taveerne Tivoli en is vrij toegankelijk.

Maagzuur probleem..??

Als ik Peter (55) enkele maanden terug op consult krijg, slikt hij al ruim drie jaar Nexiam 20 mg. Hij is begonnen, op advies van de huisarts, vanwege een ontsteking aan de slokdarm door een maagzuurreflux. De huisarts vermoedt een te hoge maagzuurproductie. Hij kreeg daarbij een maagzuurremmer Domperidon. De afgelopen jaren heeft Peter zijn maagzuurproblemen onder controle kunnen houden, maar hij kreeg steeds meer last van vermoeidheid (soms viel hij na de maaltijd zelfs in slaap) en de laatste maanden waren de maagproblemen teruggekeerd. Hij had de laatste tijd ook last van een vervelende prikkelhoest gehad. De maag-darmspecialist stelde bij een gastroscopie opnieuw een slokdarmontsteking vast en verhoogde de dosis Nexiam tot 40 mg. Hiermee verdween de hoest en het brandende gevoel in de maag, mar Peter bleef klagen over een toenemend opgeblazen gevoel en een zware maag na elke maaltijd. De maagklachten bleven maar aanhouden en vooral de steeds erger wordende vermoeidheid baarde Peter zorgen.

Maagzuurreflux en slechte vertering nemen toe met de leeftijd en de maagzuurproductie neemt af met de leeftijd. Hoe ouder je wordt, hoe minder maagzuur je produceert. Als de epidemie van maagzuurproblemen inderdaad een teveel aan maagzuur zou zijn, dan zouden alle tieners en jonge mensen in de problemen zitten. Ouderen zouden er dan helemaal geen last meer van ondervinden. Het tegenovergestelde is echter waar. Als we minder maagzuur produceren, hoe komt het dan dat we met de leeftijd een steeds moeilijker vertering krijgen en last hebben van maagzuur? Moeten we dan dit kleine beetje aanpakken met maagzuurremmers?

Maagzuur is om verschillende redenen erg belangrijk. Het is nodig voor de opname van heel veel mineralen uit de voeding, maar ook voor foliumzuur en vitamine B12 (vermoeidheid). Het beschermt je ook tegen bacteriën, schimmels en parasieten. Het is nodig voor een goede zuurgraad. Een tekort aan maagzuur kan dus bacteriële ontstekingen veroorzaken en natuurlijk ook vermoeidheid.

Ik adviseer Peter om te beginnen met een combinatiedieet en vooral langzaam te eten. Ik vraag hem niet te drinken tijdens de maaltijden en na het eten geen koffie te drinken. Ik schrijf hem een plantenextract voor met gentiaan, gember en kamille en vraag hem, in overleg met de huisarts, de Nexiam langzaam af te bouwen. Ook geef ik hem een complete B vitamine. Twee maanden later zijn de maagklachten van Peter verdwenen. Hij volgt het combinatiedieet vrij nauwgezet. Na de maaltijd neemt hij zijn druppels. Zijn vermoeidheid heeft plaats gemaakt voor hernieuwde energie.

Pro- of antibiotica

Deze week kopte de krant “Minister Schippers van volksgezondheid wil dat alle ziekenhuizen gaan werken met antibioticateams”. Een maand eerder klonk een soortgelijke kreet in de hoek van de veehouderij. Het is de minister menens en dat is maar goed ook. Het gaat dramatisch slecht met onze huidige generatie antibiotica. De een na de andere bacterie wordt resistent en simpele infecties zijn steeds vaker onbehandelbaar. Ziekenhuizen worden uitgerust met zogeheten A-teams, infectiologen, microbiologen en virologen die waken over de goede inzet van antibiotica.

Het probleem ligt echter nog steeds in de veehouderij waar nog steeds kwistig wordt omgesprongen met antibiotica. Het probleem ligt ook in de verpleeghuizen waar, om reden van kostenbeheersing, de bacteriën niet op kweek worden gezet. De beste en goedkoopste manier is dan een zwaar breedspectrum antibiotica. Dit betekent eigenlijk dat je met een geblinddoekt een pijltje gooit naar een infectiehaard. In een razend tempo kunnen steeds meer bacteriesoorten de werking ervan weerstaan. Een infectie wordt dan levensbedreigend. Uit onderzoek blijkt dat dagelijks zevenzestig patiënten op de duizend in een verpleeghuis antibiotica krijgen. Ter vergelijking de huisarts schrijft op duizend patiënten gemiddeld elf keer voor. Verpleeghuizen zijn dus een reservoir geworden van resistentie. Deze problematiek wordt maar half ondervangen door de maatregelen van de minister. Het zou de minister sieren als een groot deel van de geldbuidel in de richting gaat van juist deze takken. Pas dan stippel je een goed antibioticabeleid uit.

Is er dan nog leven na de antibiotica. Gelukkig wel, James Collins in Boston heeft met zijn team ontdekt dat de toevoeging van zilver aan antibiotica een kuur duizendmaal effectiever kunnen maken. Overigens was de antibacteriële werking van zilver al in de oudheid (Hippocrates) bekend. De complementaire geneeskunde werkt er nog steeds mee. Zilver kan de bacteriën zodanig ontwrichten dat de moderne resistentie niet langer een probleem is. Zilver werkt in op de stofwisseling van de cel en leidt tot overproductie van reactieve en toxische zuurstofverbindingen. De celwand laat vervolgens meer antibiotica binnen.

Een andere prachtige ontwikkeling is het onderzoek en gebruik van natuurlijke suikers ter behandeling van infecties. D-mannose is een dergelijk suiker wat al ingezet wordt bij recidiverende blaasontstekingen. Israëlisch onderzoek toont aan dat er veel meer van deze suikervormen zijn. Bacteriën hechten aan op de suikerantennes van weefsels in ons lichaam. Door extra essentiële suikers in de bloedbaan te brengen, hechten de bacteriën zich aan deze vrije suikers. Deze suikers zijn de voeding van bacteriën. Een groot voordeel is dat er geen resistentie kan ontstaan. Een  microbe wordt niet resistent voor zijn eigen voeding.

Vaccinatiekoorts

Afgelopen weken kon ik geen krant openslaan of er stond wel iets in over vaccinaties. Voor en tegenstanders vlogen elkaar in de haren met talloze argumenten. Zelfs onze eerste landsman, Mark Rutte, mengde zich in de discussie. Hij wilde dat het gilde der dominees in “the bible belt”, het algemeen landsbelang boven de reformatie zouden stellen. Voorwaar een gewaagde stelling. Nu heb ik ook een praktijk midden op deze “bible belt”. Ook ik ben niet direct overtuigd van het nut van steeds vaccineren. Ik heb daarvoor echter andere overtuigingen dan godsdienstige.

Het streven van de World Health Organisation (WHO) is om ziekte uit te roeien. Voor dat doel grijpen we naar het middel van vaccinatie en richten we ons expliciet op kinderziekten. Het WHO streeft er naar om ziekte uit te roeien. Maar zelfs vaccinatie geeft geen volledige bescherming. Zelfs fabrikanten van vaccins geven toe dat vaccinatie niet voorkomt dat kinderen besmet raken. Een wereldwijde dekking van 100% is dus een utopie, niemand zal ooit gevrijwaard zijn van ziekten als mazelen. Het is tevens zo dat vaccinatie geen levenslange bescherming biedt, zoals men wel eens denkt. Ook het argument dat gevaccineerde kinderen de ziekte in mildere vorm doormaken berust op een hypothese. Er is geen onderzoek dat dit aantoont. Er is zelfs geen waterdicht bewijs van de veiligheid van vaccinaties. De antistoffen die we bij gevaccineerde kinderen aantreffen voorkomen niet dat deze kinderen, soms meerdere malen, dezelfde ziekte doormaken. Het is op zijn minst een indicatie dat deze hoeveelheid antistoffen wel eens te gering kunnen zijn.

Een belangrijke reden om kritisch te zijn over vaccineren heeft ook te maken met het immuunsysteem. Kinderen worden geboren met een nauwelijks werkend immuunsysteem. Het moederlichaam beschermt ze immers tegen ziekte. Een sterk immuunsysteem zou zich dan tegen de moeder kunnen keren. Na de geboorte is het de bedoeling dat het immuunsysteem zich gaat ontwikkelen. Via de moedermelk krijgt de baby zijn eerste antistoffen. De verdere ontwikkeling van het immuunsysteem is niets meer en niets minder dan een leersysteem. Door het doormaken van ziekten leert het immuunsysteem zich aan te passen aan verschillende “aanvallers”. Het ontnemen van dit leerproces zou wel eens dramatische gevolgen kunnen hebben voor ons nageslacht. Een niet adequaat immuunsysteem kan de grondslag zijn voor allerlei allergieën en andere ziekten.

Heeft vaccinatie geholpen om kinderziekten terug te dringen? Ook dit is onwaarschijnlijk. Als we kijken naar statistieken van kinderziekten dan zien we dat al jaren voor de eerste vaccinatie werd gegeven, kinderziekten een scherpe daling vertoonden. Vanaf de invoering zien we geen verdere teruggang maar blijft het beeld constant.

Ik ben zeker geen tegenstander van vaccineren. Daar waar ouderen en kinderen een haperend immuunsysteem hebben, zou het een oplossing kunnen zijn. Ik probeer met wat kritische noten wel de vaccinatiekoorts wat te laten zakken.